Ga je vaak ziek naar je werk?
Je hebt een hoofd vol watten, je voelt je moe en rillerig. Het snot druipt uit je neus of zit helemaal verstopt. Wat doe jij als je een flinke verkoudheid hebt of een griepje? Waarschijnlijk ga of ging je gewoon naar je werk. Want je kunt je collega's niet laat zitten met al dat werk. Het is al zo druk en er zijn er al veel ziek. Of er is al zo weinig personeel en zoveel werk, dus ziek zijn is geen optie. 'Kom op, niet aanstellen! Gewoon doorgaan', denk je dan.
Laatst was ik zelf ook ziek. Ik heb toen mijn afspraken afgebeld. En ik bedacht me dat me dat een stuk makkelijker afging dan een paar jaar geleden. Aangezien ik toch thuis op de bank zat had ik tijd om er over na te denken. Zodoende bedacht ik me ineens een enorme Eye-Opener die ik hier met jullie wil delen.
Vijf jaar geleden ziek
Ik bedacht me het volgende. Vijf jaar geleden werkte ik nog gewoon door als ik ziek was. Ik probeerde heel hard te bedenken wat er toen zo belangrijk was waardoor ik me niet ziek meldde. Maar ik wist het echt niet meer. Als het een zaak van leven op dood was geweest, dan had ik het nog wel onthouden. Alleen dat was het niet. Het was een gewone werkdag. Met dingen die toen heel belangrijk leken. En nu kan ik me met geen mogelijkheid herinneren wat er zo belangrijk was.
Belemmerende stemmetjes
Het enige wat ik wel weet is dat ik me tegen liet houden door de stemmetjes in mijn hoofd die zeiden: 'dat kun je niet maken, je moet voor iedereen klaar staan. Er zitten mensen op je te wachten. Je kunt die afspraken niet zomaar afzeggen want het is al zo druk'....etc. Tegenwoordig hoor ik die stemmetjes ook nog wel, maar ze roepen minder hard. Hebben minder invloed. En ik luister er gewoon niet meer naar. Ik kan en mag ook iets anders doen. Namelijk: gewoon ziek zijn. Dat is menselijk. Ik hoef echt niet beschikbaar te zijn als ik ziek ben. En het grappige is: als ik mijn afspraken afbel dan reageert iedereen super begripvol en bezorgd. Ik word dus gesteund in mijn keuze! En dat voelt eigenlijk best goed.
Wat doe je over 5 jaar?
Waarschijnlijk heb jij ook een groot verantwoordelijkheidsgevoel. We denken vaak dat het onze verantwoording is om problemen, die vanwege ziekte op het werk ontstaan, op te lossen. Jouw belemmerende stemmetjes komen voort uit dat grote verantwoordelijkheidsgevoel. Het is tenslotte aan jou om dat op te lossen zegt je verstand. Maar personeelstekort of ziekteverzuim is een probleem van de organisatie. En het is aan de organisatie om dat op te lossen. Niet aan jou.
Laat jij je over 5 jaar ook nog tegenhouden door je stemmetjes als je ziek bent? Of maak je dan een andere keuze? Bedenk daarbij dat je over 5 jaar toch niet meer weet wat er toen zo belangrijk was waardoor je ziek naar je werk ging. En dat je als werknemer gewoon ziek mág zijn. Dat recht heb je. Dus maak er gebruik van en laat je verstand maar kletsen. En ga genieten van ziek zijn. Geef je er gewoon lekker aan over.
Hoe sta jij hierin? Laat het me hieronder weten.
Voor meer video's: Abonneer je op mijn YouTube kanaal of check mijn Facebookpagina.
Hoi Sandra, ik herken me hierin. Nooit ziekmelden al loop je op je tandvlees! En ik ben niet ziek genoeg ….Gewoon denken van ach morgen een dagje vrij in het rooster en daarna weer verder. Het vervelende is dat ik ontzettend boos kan maken over mensen en collega’s die zich om de haverklap ziekmelden haha
Hoi Rieky, ja dat van dat dagje vrij herken ik ook…Zo van: dan maar herstellen op je vrije dag! Degenen die zich wel ziek melden, zijn goed bezig. Alleen om de haverklap? Hmmm. Ja daar kun je wat van vinden. Maar dan nog: zij gaan niet veranderen omdat jij je er boos over maakt…Loslaten dus maar!
Ik ben een keer doodziek naar mijn werk gegaan.ik wou mijn collega’s niet in de steek laten .En het was weekend.En veel te weinig personeel. De mensen hebben veel meer zorg nodig .Dus ik ben naar mijn werk gegaan maar ik ben toen weer naar huis gestuurd door mijn collega’s wat dat kon zo niet ik was doodziek zo kon ik de mensen ook aansteken.Maar ik voelde me schuldig dat ik ziek was .Ik voelde me schuldig omdat ik mijn collega’s in de steek liet.
En in de cursus leer om dat schuldgevoel er te laten zijn voortaan, te accepteren. Zodat je wel eerst voor jezelf kiest en voor jezelf zorgt en je je niet laat leiden door schuldgevoel.