Komiek als identiteit
Toen Jim Carrey nog niet beroemd was schreef hij zichzelf een cheque van 10 miljoen dollar uit.
Hij stopte ‘m in z’n portemonnee.
Gaf zichzelf 5 jaar om dat ook echt voor elkaar te krijgen.
Hij beeldde zich gesprekken met grote casting directors in.
Zag zichzelf in een Hollywood mansion wonen.
Nam alle rollen aan die hij kon krijgen.
Vijf jaar later tekende hij een contract voor de film ’Dumb en Dumber’
Hij kreeg er een cheque van 10 miljoen dollar voor.
En dat allemaal omdat hij de pijn van zijn vader voelde.
Die wilde komiek worden.
Maar koos voor een saaie baan met zekerheid.
Om voor zijn familie te zorgen.
Echter, hij had én geen succes én deed niet wat hij wilde.
De pijn van zijn vader motiveerde Jim om de meeste succesvolle gek van Hollywood te worden.
Zijn pijn werd zijn passie.
Nu zegt Jim Carrey over zijn succes:
‘I believe in manifesting fame and fortune’. I just don’t believe that any of it matters’.
Uiteindelijk vond hij zijn passie door iets anders.
Door afstand te nemen van het karakter ‘Jim Carrey’.
De rol die hij zijn hele leven had gespeeld.
Een hysterische identiteit die zijn ego hem had aangemeten.
Doodmoe werd hij ervan.
Toen hij ervan loskwam voelde hij zich bevrijdt.
Identiteit en een fantastisch zelfgevoel
Zo leven veel mensen hun leven.
Ze meten zichzelf een identiteit aan:
‘Succesvolle ondernemer’
‘Perfectionist’
‘Bezige bij’
Je monster zegt dat je dat bent.
Want dat geeft ‘m zekerheid en houvast.
Een fantastisch zelfgevoel.
Als jij één bent met je monster
Dan doe je er alles aan om dát te zijn.
En het levert je iets op.
Aandacht, geld, succes, erkenning.
Maar is het niet uitputtend om altijd maar perfectionist of een bezige bij te zijn?
Je BENT het niet je DOET het
Ik heb goed nieuws.
Je BENT niet wie je zegt die je bent.
Je DOET wie je zegt die je bent.
Je GEDRAAGT je als een perfectionist of als een bezig bij.
Je BENT het niet echt.
Het is een keuze.
Een keuze qua identiteit.
Die je gemaakt hebt op basis van je verleden, je ervaringen, van voorbeelden.
Maar ook dat ben je nu niet.
Je bent niets van dat alles als je kiest om dat alles niet te zijn.
Maar gewoon te ZIJN.
In het nu.
Zonder monsterlijke identiteiten.
Directe verandering
Het is geen proces van jarenlang je gedrag moeten veranderen.
Het is een proces van direct je bewustzijn veranderen.
Je monster als identiteitsmanager zien.
Die jou constant instructies geeft om in je rol te blijven.
De krankzinnigheid van dit alles in te zien.
Weet jij 5 jaar geleden nog waar je je zo druk over maakte in je werk op 6 mei 2017 om 15.43 uur?
Wat persé af moest? Omdat je het anders niet perfect deed?
Nee. Waarom zou je je dan vandaag druk maken over iets wat je over 5 jaar niet meer weet?
Er staat je nu direct maar 1 ding te doen.
Je identiteit loslaten.
En in het NU te zijn.
Want het NU is het enige wat je hebt.
Elke keer weer.
Wie ben je zonder identiteit?
Veel mensen zijn dan bang: ‘Maar wie ben ik dan zonder identiteit?!’
Hun monster gaat direct op zoek naar de volgende identiteit.
Van ‘succesvolle ondernemer’ naar ‘minimalist’.
Merk op welke rol jou nu grotendeels absorbeert.
Zodra je die rollen kunt opmerken, kun je niet samenvallen met die rollen.
Denk eens aan een schaakbord.
Als je jezelf ziet als de Koning(in), dan weer de Loper of het (werk)paard,
dan blijf je vechten omdat je die rollen serieus neemt.
Zie jezelf als het schaakbord wat er onder ligt.
De JIJ die dit alles kan opmerken wat er op dat schaakbord gebeurt.
Dat is je observerende Zelf.
Meer tips? Luister dan mijn podcast en volg me op Instagram.
