Wat we ineens in de Zeeuwse polder meemaakten

sunset2.jpg

Wat horen we toch?

Gisteren ging ik met mijn vader een rondje fietsen langs de Westerschelde. We genoten van het prachtige weidse uitzicht en de mooie Zeeuwse luchten. We keken hoe de meeuwtjes bij laag tij eten aan het zoeken waren. En dat was al genieten op zich. Totdat we achter de dijk kwamen en de polder infietsten. Toen hoorde we ineens iets heel bijzonders. Iets wat heel buitenlands klonk in onze Nederlandse oren. Hoorden we dat wel goed? Eerst dacht ik nog: het zal wel het geluid van de windmolen zijn. Of het suizende geluid van de wind in onze oren. Maar nee. Dat was het niet. Verbaasd fietsten we verder op het geluid af. En toen zagen we hem ineens staan.

Dit geloof je niet

Hij stond achter het oude gemaal huisje onder de windmolen. Bij zijn auto. Met zijn doedelzak. Een doedelzak! Midden in de Zeeuwse polder? Dan geloof je echt je oren en je ogen niet. De man speelde mee met het zoevende geluid van de windmolen. Het geluid droeg over de vijver van het gemaal wat tussen ons en de doedelzakspeler in lag. Echte doedelzak muziek. Melancholisch en indringend. We bleven betoverd staan. Nadat de laatste lange klank wegebde gaven we hem een applaus. De man zwaaide als blijk van waardering en we fietsen verder, verwonderd over dit moment.

Passie in de polder

We speculeerden erop los. Die man kan dat natuurlijk niet thuis doen omdat het teveel herrie maakt. Of: hij wil gewoon even alleen zijn en genieten van zijn hobby. Waarschijnlijk was het een Schot, die hier aan t werk is. Want Nederlanders doen dat toch niet? Maar eigenlijk doet dat er allemaal niet toe. Waar het om gaat is dit. Die man heeft een passie. Iets wat hij graag doet. En hij zoekt dus een manier om met zijn passie bezig te zijn. Dus als daarvoor nodig is om bij het oude gemaalhuisje onder een windmolen te staan, midden in de polder. Nou en, dan is dat zo. Hij liet zich niet tegenhouden en stond er gewoon.

Belemmerende gedachten

Hoe vaak laten we ons niet tegenhouden door allerlei belemmerende gedachten als het op onze passie aankomt? Laatst sprak ik iemand die ik nu coach en ze vroeg me: 'Hoe komt het toch dat ik altijd maar dat sombere gevoel blijf houden?'.  Ze was echt al goed bezig met grenzen aangeven, zeggen wat ze denkt tegen haar baas en loslaten van wat ze niet kan veranderen. Maar tóch. Dat sombere onderliggende gevoel bleef. 'Doe je wel wat je écht wilt?' vroeg ik haar.  'Doe je écht waar we je 's nachts voor wakker kunnen maken?'.

Die vraag verbaasde haar. Daar had ze echt nog nooit over nagedacht. Voor haar was het niet meer dan normaal dat ze met het diploma wat ze heeft doet wat ze doet. Want zo hoort het. Haar antwoord was: 'Nou nee. Totaal niet'. 'Stel dat je het nu voor het kiezen hebt en alles voor je openligt, wat zou je dan doen?', vroeg ik haar. Dan zou ze in een kledingwinkeltje gaan werken. Of in een cafeetje. En meteen kwamen daar weer belemmerende gedachten die ze hardop uitsprak. Die gedachten beginnen altijd met het woordje 'maar'. Maar dan verdien ik niet genoeg. Maar ik word toch niet zomaar aangenomen in een winkel want ik heb niet het juiste diploma. Ze vinden me vast te oud. Etc.

Je passie vinden

Ik ben er van overtuigd dat als je je energie laat uitgaan naar wat je wilt, dan ga je de dingen aantrekken die je in het leven wilt. Dit kun je doen door hardop je intenties uit te spreken. Hoe dat op energetisch niveau werkt kun je lezen in het boek: 'Three Simple Steps' van Trevor Blake. En als je niet weet wat het is wat je wilt doen, dan ben je ver van jezelf verwijderd. Dan is het helemaal zaak om hier iets aan te veranderen! Laat je dan inspireren door anderen. Ga boeken lezen, online verhalen zoeken.

Mijn passie

Mijn website en mijn werk is mijn passie. Ik kan hier alle aspecten van mezelf in kwijt. Mijn inlevend vermogen, mijn creativiteit (fotograferen, tekenen) en mijn ondernemersgeest. Ik ben hier ook gekomen door veel te visualiseren. Toen mezelf aan het omscholen was en midden in een zwaar leerproces zat, visualiseerde ik dat ik mijn diploma in ontvangst nam. Toen ik werk deed wat ik niet leuk vond, visualiseerde ik mijn eigen praktijk. En vooral: door me niet te laten tegenhouden door belemmerende gedachten. Ik laat me leiden door mijn passies. Niet door 'wat hoort'.

Heb jij voorbeelden van welk verhaal of welk boek jou geïnspireerd heeft waardoor je je bezig houdt met je passie? Deel dit hieronder en inspireer elkaar!

Passie in de polder

Meer waardevolle tips? Volg en like dan mijn Facebook pagina. Kijk je liever video's? Abonneer je dan op mijn YouTube kanaal.

Je inschrijving is niet gelukt. Probeer het nog eens.
Je inschrijving is gelukt.

Download de gratis 'Ik moet niks' Toolkit

Ik neem kennis van de privacy statement en door het formulier te verzenden ga ik daarmee akkoord. Je kan elk moment uitschrijven.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven